கீதா எனது அபிமான நடிகை - 1

கீதா எனது அபிமான நடிகை - 1

"நீங்க எந்த கீதாவைப் பத்திப் பேசறீங்க?" திருவேங்கடத்தின் முகத்தில் புதிர் தெரிந்தது.
"தளபதி படத்துலே மம்மூட்டிக்கு ஜோடியா வருவாளே அந்த கீதா," என்றான் கதிர்.
"ஓ! இப்ப சமீபத்திலே கூட ஏதோ ஒரு படத்திலே விஜய்க்கு அம்மாவா நடிச்சாளே, அந்த கீதாவா?"
"ஏதோ ஒரு படமில்லை; 'அழகிய தமிழ் மகனில்', "என்று ஞாபகப்படுத்தினான் கதிர்.
"புரியுது புரியுது," என்று தாவாங்கட்டையை சொரிந்தான் திருவேங்கடம்."அது இப்பெல்லாம் லைனுக்கு வர்ற
மாதிரி தெரியலியே"
"ஏன்? ஸ்ரீரங்கத்திலே திவ்வியப்பிரபந்தமும் திருப்பாவையும் சொல்லிட்டிருக்காளோ?" என்று கிண்டலாகக் கேட்டான் கதிர்.
"அட அதில்லை தம்பி," என்று திருவேங்கடம் சிரித்தான்."அதுவும் ஒரு காலத்திலே ரொம்பவே அடிபட்ட கேசு தான்.டைரக்டர் பா........ அதை ரொம்ப நாளா வைச்சிட்டிருந்தாருன்னு உலகத்துக்கே தெரியுமே.
சமீபத்திலே கூட இந்த சபரிமலை தந்திரி மேட்டர்லே அவளோட பேரு கன்னாபின்னான்னு அடிபட்டுச்சே!
எனக்கென்ன சந்தேகம்னா இப்போ அது லைனுக்குப் போகுதா இல்லையாங்கிறது தான்."
"ஒரு நிமிஷம்!" என்று திருவேங்கடத்தைக் கையமர்த்திய கதிர், தலை மாட்டிலிருந்த தனது தோல்பையை
எடுத்து, ஜிப்பை சர்ரென்று இழுத்து, அதிலிருந்து ஒரு நூறு ரூபாய்க்கட்டை எடுத்து திருவேங்கடத்தின் முகத்துக்கு நேராக நீட்டினான்.
"எடுத்துக்குங்க! இது வெறும் அட்வான்ஸ் தான்," என்றான் கதிர்."நீங்க மட்டும் அவளை ஏற்பாடு பண்ணினா, இதை மாதிரி இன்னும் ஒரு கட்டு தர்றேன்."
ஒரு வினாடி யோசித்த திருவேங்கடம், அந்த நூறு ரூபாய்க் கட்டை வாங்கிக்கொண்டு, கதிரை வியப்புடன் பார்த்தான்.
"தம்பி! கேட்கறேனேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க," என்ற பீடிகையுடன் ஆரம்பித்தவன்,"நீங்க செலவு பண்ணப்போற தொகைக்கு சென்னையிலே பதினாறு பதினேழு வயசிலே, சும்மா பொம்மை கணக்கா சிட்டு சிட்டாப் பொண்ணுங்க கிடைக்கும். அதை விட்டுட்டு, ஏன் போயும் போயும் ஒரு மார்க்கெட்டே இல்லாத முத்திப்போன நடிகைக்காக இவ்வளவு பணம் செலவு பண்ணறீங்க?" என்று உள்ளபடியே புரியாமல் கேட்டான்.
"எனக்கு அதுவும் வேணும்," என்று சிரித்தான் கதிர். "அதை நான் அடுத்த தடவை வரும்போது வைச்சிக்கலாம். ஆனா, இப்போ எனக்கு கீதா தான் வேணும்." என்றான் தீர்மானமாக.
"அப்படீங்கறிங்களா?" என்று மீண்டும் தலையை சொரிந்தான் திருவேங்கடம்.
"ஒரு லட்ச ரூபாய் போதுமா? இல்லை, கூட இன்னொண்ணு போட்டுத் தரட்டுமா?" கதிர் சரியான தூண்டிலைப் போட்டான்.
திருவேங்கடம் அதிர்ந்தான்.



"தம்பி?"
"ரொம்பப் பேசிட்டோம்னு நினைக்கிறேன். ஆக வேண்டியதைக் கவனியுங்க,”என்று புன்னகைத்து விட்டு, ”உடனே ஏற்பாடு பண்ணுங்க!" என்றபடி விடை கொடுக்கும் தோரணையில் புன்னகைத்தான் கதிர்.
குழப்பத்துடன் வெளியேறிய திருவேங்கடத்தை வழியனுப்பி விட்டு, கதவை சாத்திய கதிர், தனது பைக்குள்ளிருந்து ஒரு ஆல்பத்தை எடுத்து, அதில் ஒட்டப்பட்டிருந்த கீதாவின் படங்களைப் பார்த்து ரசிக்கத் தொடங்கினான். பத்திரிகைகளிலிருந்து வெட்டி எடுக்கப்பட்ட புகைப்படங்கள், இன்டர்னெட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்டவை, மலையாள வி.சி.டிக்களை வாங்கி, அதிலிருந்து கஷ்டப்பட்டு சேகபரித்து வைத்திருந்த 'ஸ்டில்'கள் என்று கிட்டத்தட்ட அவனிடம் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட படங்கள் இருந்தன.
ஓரிரு வாரங்களுக்கு முன்பு ஜெயா டி.வியில் 'சலங்கை ஒலி' படம் பார்த்ததிலிருந்து அவனுக்கு கீதாவை ஒரு தடவையாவது அனுபவிக்க வேண்டுமென்ற ஒரு வைராக்கியமே பிறந்திருந்தது. 'வான் போலே வண்ணம் கொண்டு வந்தாய் கோபாலனே' என்ற பாட்டிலே, கீதா காட்டியிருந்த அற்புதமான நெளிவு சுளிவுகளும், அவளது புடவையின் மாராப்பு அவிழ்க்கப்பட்டதும் கண்களைக் கொள்ளை கொண்ட அவளது அற்புதமான முலைகளும், பெருத்து இறுகியிருந்த அவளது பிருஷ்டங்களும், அவனைப் பித்தனாகவே மாற்றியிருந்தன.
கந்து வட்டித் தொழிலில் அப்பா சம்பாதித்து வைத்திருந்த கணக்கில்லாத பணத்திலிருந்து ஒரு
பெரும்தொகையை சண்டை போட்டு வாங்கிக்கொண்டு, சென்னைக்கே வந்து சேர்ந்தாகி விட்டது. இனி, கீதா வர வேண்டியது ஒன்று தான் பாக்கி! அப்படி அவள் வந்து விட்டால், அவனது வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய லட்சியங்களில் ஒன்று நிறைவேறிவிடும் என்று அவன் திருவேங்கடத்திலிருந்து சேதி வருமென்று காத்திருக்கத் தொடங்கினான்.
எப்படியும் கீதாவை அனுபவித்து விட வேண்டுமென்று கண்கணம் கட்டிக்கொண்டு தான், நுங்கம்பாக்கத்தின் அந்தப் புகழ் பெற்ற ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் அவன் அறையெடுத்துத் தங்கியிருந்தான். ஊரிலிருந்து கிளம்புவதற்கு முன்னமே, அவினாசியிலிருந்த இன்னொரு 'மாமா'விடம் கேட்டு திருவேங்கடத்தின் தொலைபேசி எண்ணை வாங்கி வந்திருந்தான்.
அப்பாவின் சொத்தை அழித்தாலும் சரி, அவன் தனது பட்டியலில் இருந்த ஒவ்வொரு நடிகையாக அனுபவித்தே தீர வேண்டுமென்ற முடிவுடன் இருந்தான். அவனது மனப்பட்டியலில், கீதாவுக்கு அடுத்தபடியாக இன்னும் பலர் இருந்தனர். ஆனால், உண்மையில் இவர்களில் யாரையும் அவன் தொட முடியாமலே போனால் கூட அவனுக்குப் பெரிதாக ஏமாற்றம் ஏற்படாது. ஒரு வேளை, திட்டமிட்டபடி அவன் கீதாவை அனுபவிக்க முடியாமல் போனால், அந்த ஏமாற்றத்தை மட்டும் கண்டிப்பாக அவனால்
தாங்கிக்கொள்ளவே முடியாது!

அதற்கு ஒரு மிகவும் முக்கியமான காரணம் இருந்தது.
பால்கனியில் நின்றபடி சென்னை நகரத்தின் பரபரப்பை வேடிக்கை பார்த்தபடியே அவன் மனதுக்குள் கீதாவைப் பற்றிய தனது கற்பனைகளையே அசைபோட்டபடியிருந்தபோது, செல்·போன் சிணுங்கியது. அதில் தென்பட்ட எண்ணைப் பார்த்ததும், கதிருக்கு படபடப்பு அதிகமானது.
திருவேங்கடம்!
"சொல்லுங்க திருவேங்கடம்," என்றான் பரபரப்பை அடக்கியவாறே!
"தம்பி! எவ்வளவு நேரம்??" என்று மறுமுனையில் திருவேங்கடம் கேட்டான்.
'அட! இதைப் பற்றி யோசிக்கவேயில்லையே!!' என்று தன்னையே கடிந்து கொண்ட கதிர் அடுத்த நொடியே தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டான்.
"என்ன, ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் போதும்," என்றான்.



"சரி தம்பி," என்று திருவேங்கடம் உடனடியாக இணைப்பைத் துண்டித்தான்.
கதிருக்கு எரிச்சலாக வந்தது. என்ன இந்த ஆள், விஷயம் காயா பழமா என்று கூட சொல்லாமல் 'கட்' பண்ணி விட்டானே என்று வைதபடி, மீண்டும் பால்கனியை நோக்கி நடந்தான்.
கீதா அறைக்குள்ளே வந்தவுடன், கதவை சாத்தித் தாளிட்டு விட்டு, அவளைக் கட்டி அணைத்து, 'நம்ம ஊரு சிங்காரி..சிங்கப்பூரு வந்தாளாம்' என்று பாட்டுப்பாடியபடியே, அவளை இழுத்துக்கொண்டு வந்து கட்டிலிலே தள்ளி.......
கற்பனைக் குதிரை கடிவாளமின்றி ஓடத் தொடங்கியது!
சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் செல்·போன் அடித்தது.
"என்னையா?" கதிர் எரிச்சலுடன் திருவேங்கடத்தைக் கேட்டான்.
"தம்பி..அது ரொம்ப கிராக்கி பண்ணிக்குது..ரெண்டு லட்சத்துக்கெல்லாம் வராதாம்," என்றான் திருவேங்கடம்.
"யோவ் திருவேங்கடம்! என் கிட்டேயே உன்னோட புரோக்கர் புத்தியைக் காட்டறியா?" என்று சீறினான்
கதிர்."நீயே சொன்னியா இல்லையா? இந்தப் பணத்துக்கு இதை விட இளசா புதுசா கிடைக்குமுண்ணு..இப்ப
என்ன 'டபுள் க்ராஸ்' பண்ணறியா? ரெண்டு லட்சம் தான்..இஷ்டமிருந்தா வர சொல்லு. இல்லாட்டி விடு. நான் வேறே வழியை பாத்துக்கிறேன்."
"அட என்ன தம்பி இவ்வளவு கோவிச்சுக்கறிங்க?" என்று அசடு வழிந்தான் திருவேங்கடம்."அப்படியெல்லாம் விட்டுருவேனா? நீங்க உடுமலைப்பேட்டையிலிருந்து வந்திருக்கீங்க!"
"இத பாருய்யா திருவேங்கடம்! எனக்கு மெட்ராஸ்ன்னா என்னான்னு நல்லாவே தெரியும். அதுவும் உன்னை மாதிரி ஆளுங்களைப் பத்தி ரொம்பவே நல்லா தெரியும். முடியுமா முடியாதான்னு மட்டும் எனக்கு ·போன் பண்ணு! சும்மா என்னைக் கழுத்தறுக்காதே!" என்றபடி இணைப்பைத் துண்டித்து விட்டு 'பாஸ்டர்ட்!' என்று
மனதுக்குள் திட்டினான்.
சரி, நமக்குக் கொடுத்து வைத்தது அவ்வளவு தான்! சென்னைக்கு வந்ததற்கு வயிறு நிறைய பீர் குடித்து விட்டு, எங்காவது ஆதம்பாக்கமோ, போரூரோ போய் ஆயிரத்துக்கும் இரண்டாயிரத்துக்கும் வரும் ஏதேனும் அடிபட்ட கேஸை, கடனேயென்று நாலைந்து குத்து குத்தி விட்டு, ஊருக்குப் போகிற வழியைப் பார்க்க வேண்டியது தான் என்று விரக்தியுடன் எண்ணியபடி, கிட்டத் தட்ட உடைகளை எடுத்து மடிக்கவே தொடங்கியபோது தான், மீண்டும் திருவேங்கடத்தின் ·போன் வந்தது.
"தம்பி! மசிஞ்சிரிச்சு," என்றான் திருவேங்கடம். "நீங்க இருக்கிற ஹோட்டல்லே சில பிரச்சினையிருக்கு.
அதுனாலே நான் சொல்லற இடத்துக்குப் போய்டுங்க. போய் சேர்ந்து 'மிஸ்டு' கால் கொடுங்க."
"சரி; இடத்தை சொல்லு," என்றபடி கதிர் கவனத்துடன் கேட்டுக்கொண்டான்.
·போனைக் கீழே வைத்தபோது அவனையும் அறியாமல் அவனது உதடுகள் விசிலடித்தன. பரபரப்புடன் அறையைப் பூட்டி விட்டு, ஹோட்டலை விட்டு வெளியேறிய கதிர், நுங்கம்பாக்கம் நெடுஞ்சாலையிலே ஒரு ஆட்டோவைப் பிடித்து, தான் போக வேண்டிய இடத்தை சொன்னான். எந்தப் பேரமும் பேசாமல் அமர்ந்தவன், போக்குவரத்தின் நெரிசலில் ஊர்ந்து கொண்டே போன ஆட்டோவுக்குள்ளே அமர்ந்தபடி 'எப்போது வரும்?'
என்று இதயம் படபடக்க சென்று கொண்டிருந்தான்.
இறுதியாக, அந்த இடம் வந்ததும், ஆட்டோக்காரர் கேட்டதைக் கொடுத்து விட்டு, பரபரப்பை அடக்கியபடி, சாலையின் மறுபுறத்தில் இருந்த ஒரு வெற்றிலை பாக்குக் கடைக்குப் போய், ஒரு ·பில்டர் கோல்ட் ·ப்ளேக் வாங்கிப் பற்ற வைத்து விட்டு, நல்ல 'உறைகள்' வாங்கிப் பைக்குள்ளே திணித்துக்கொண்டான். அந்தக் கடையிலிருந்து ஒரு பத்தடி நடந்து, ஓரளவுக்கு ஆள் நடமாட்டமேயில்லாதிருந்த ஒரு ஓரத்தில் நின்று,
திருவேங்கடத்துக்கு 'மிஸ்டு கால்' விட்டான்.






"எங்கே நிக்கறீங்க தம்பி?" திருவேங்கடத்தின் குரலின் தொனி சற்றே குறைந்திருந்தது.
"நீங்க சொன்ன மாதிரியே ஆஷா மெடிக்கல்ஸ¤க்கு எதிரேயிருக்கிற சந்துக்குள்ளே நுழைஞ்சிட்டேன்," என்று பதிலளித்தான் கதிர்.
"அப்படியே நேரா வாங்க. ஒரு பால் பூத் வரும். வலது பக்கம் திரும்புங்க. ஸ்ரீமான் அப்பார்ட்மெண்ட்ஸ¤ன்னு ஒரு எல்லோ கலர் பில்டிங்க் வரும். வாசல்லே ஒரு வெள்ளைக்கலர் மாருதி ஆல்டோ நின்னுக்கிட்டிருக்கும்.
சின்னக்கதவு திறந்தேயிருக்கும். நேரா உள்ளே வந்து, படி வழியா ரெண்டாவது மாடிக்கு வாங்க. கதவுலே கதக்களி பொம்மை தொங்கிட்டிருக்கும். மேலே 'அம்மே நாராயணா பத்ரே நாராயணா'ந்னு போர்ட் இருக்கும். கதவு சும்மாத் தான் சாத்தியிருக்கு. தள்ளிட்டு உள்ளே வாங்க!"
சென்னைக்கு வந்த பிறகு முதல் முறையாக கதிருக்கு சற்று பதட்டமேற்பட்டது. ஸ்ரீமான்
அப்பார்ட்மெண்ட்ஸை நெருங்க நெருங்க அவனது இதயம் 'திக் திக்'கென்று அடித்துக் கொள்ளத்
தொடங்கியது. வாசலில் மாருதி ஆல்டோ நின்று கொண்டிருந்தது. சிறிய வாசல் திறந்திருந்தது. அங்கே கையில் குறிக்கோளின்றி ஒரு குச்சியுடன் அமர்ந்திருந்த அந்த 'வாட்ச்மேன்', கதிர் உள்ளே நுழைந்து மாடிப்படிகளில் ஏறுவதைக் கண்டு கொண்டதாகவே தெரியவில்லை. வாழ்க சென்னை!
இரண்டாவது மாடியை அடைந்ததும், படிக்கட்டுக்கு நேராகவே 'கதக்களி' வரவேற்றது! வாசலில் ஸ்டிக்கர் கோலத்தில் மலையாளத்தில் என்னென்னமோ எழுதியிருந்தது. கதவை லேசாக கதிர் தொட்டுத் தள்ளியதுமே, அது 'பொசுக்'கென்று திறந்து கொண்டது.உள்ளே நுழைந்ததும் சாம்பிராணி வாசனை நாசியைத் தாக்கியது. ஹாலுக்குப் போகும் வழியின் இரண்டு பக்கங்களிலும் ஒரு ஏழெட்டு ஜோடி செருப்புக்கள் தாறுமாறாகக் கிடந்தன. ஹாலுக்கு முன்னால் விரிக்கப்பட்டிருந்த ஒரு சிறிய பெனாரஸ் கம்பளத்தில் ஒரு பாமரேனியன் நாய்
நகத்தைப் பறாண்டிக்கொண்டிருந்தது. ஹாலில் திருவேங்கடமும், அவனுக்கு நேர் எதிர் சோ·பாவில் பஞ்சு போல தலை நரைத்த ஒரு மலையாளிப் பாட்டியும் அமர்ந்தபடி, அவனை வரவேற்பது போல புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தனர்.
திருவேங்கடம் கதிரை அந்தப் பாட்டிக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தான்.
"நான் சொன்னது இவரைப் பத்தித் தான்!"
கதிர் போனால் போகிறது என்பது போல அவளை நோக்கிப் புன்னகைத்தான்.
அந்த வீடும், அங்கே காணப்பட்ட பொருள்களும், அலமாரியில் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த
புத்தங்கங்களையும் பார்த்தால், அங்கே இப்படிப்பட்ட சங்கதிகள் நடக்குமென்று, ஷெர்லாக் ஹோம்சே வேஷ்டி கட்டிக்கொண்டு வந்தாலும் கண்டு பிடிக்க முடியாது போலத் தோன்றியது.
"தண்ணி கொண்டு வர சொல்லட்டுமா?" பாட்டி கேட்டாள்.
உள்ளபடியே கதிருக்கு நாக்கு வறண்டு போய்த் தானிருந்தது. அது தாகத்தினாலா அல்லது பயத்தினாலா என்று தான் புரியவில்லை.
"ஆமாங்க..தண்ணி வேணும்," என்றபடி கர்ச்சீப்படி எடுத்து நெற்றியில் பூக்கத் தொடங்கியிருந்த வியர்வை மொட்டுக்களைத் துடைத்தான்.
"ஏடீ ப்ரேமி," பாட்டி குரல் கொடுத்தாள்."வெள்ளம் எடுத்தோண்டு வா!"
அடுத்த நிமிடமே தழையத் தழையப் பாவாடை கட்டிக்கொண்டு, அலையலையாய் சுருண்டிருந்த அடர்ந்தமயிற்றை முன்னிருந்து பின் நோக்கியபடி அழுத்தி சீவியபடி, பின்பக்கம் கொக்கிகள் வைத்திருந்த சட்டையை அணிந்தபடி, மாநிறத்திலிருந்த முகத்தில் பாதி ஷேவிங்க் ப்ளேடு அளவுக்கு சந்தனப்பொட்டுடன் ஒரு இருபது வயது மதிக்கத்தக்க இளம்பெண் வந்தாள் - கையில் தண்ணீர்த் தம்ளர்களை ஏந்திய ட்ரேயை
சுமந்தபடி.







'அட, இது கூட நல்லாத் தானிருக்கு' என்று கதிர் எண்ணிக்கொண்டான்.
தண்ணிரை அவசர அவசரமாகக் குடித்துவிட்டு, திருவேங்கடத்தை நோக்கி 'அடுத்தது என்ன?' என்பது போலக் கதிர் பார்த்தான்.
"வந்திட்டேயிருக்கா," என்றான் திருவேங்கடம்."ஆற்காட் ரோடிலே செமையான ட்ராப்·பிக்கப்பாம் இன்னிக்கு."
“உள்ளே கூட்டிட்டுப் போடா," என்று பாட்டி திருவேங்கடத்துக்கு அறிவுறுத்த, கதிர் எழுந்து திருவேங்கடம் சென்ற திசையில் அவன் பின்னாலேயே சென்றான்.
அந்தப் படுக்கைஅறையைப் பார்த்து கதிர் உள்ளபடியே விக்கித்துப் போனான். கிட்டத்தட்ட அவன் தங்கியிருந்த ஹோட்டலின் அறையைப் போல அத்தனை செழிப்பாக அது காணப்பட்டது.
"உட்காருங்க," என்றான் திருவேங்கடம். அவன் சொல்வதற்கு முன்னாலேயே கதிர் உட்கார்ந்திருந்தான்.
"தம்பி, உங்க அயிட்டம் வந்திட்டேயிருக்கு. இருந்தாலும், நம்ம கிட்டே இருக்கிற எல்லா 'பீஸையும்' ஒரு தடவை நீங்களே பார்த்திடுங்க," என்றபடி, கதிரைப் பேசக்கூட விடாமல், பக்கத்து அறைக்கு ஓடி சென்றவன்,
ஓரிரு நிமிடங்களில் மூன்று பெண்களோடு திரும்பி வந்தான்.
"தம்பி..இவங்கள்ளாம் லேட்டஸ்டா லைனுக்கு வந்தவங்க," என்றபடி திருவேங்கடம் திரும்பி அவர்களைப்
பார்த்து,"அட, உள்ளே இன்னும் பக்கத்திலே வாங்களேண்டி," என்று இறைந்தான்.
"இதோ பாருங்க, இவ இருக்காளே அ.......ஹாஸ்பிட்டல்லே நர்ஸா வேலை பார்க்கிறா..மாசத்துக்கு நாலு அல்லது அஞ்சு கஸ்டமர் தான். வெரி ஸ்பேரிங்க்லி யூஸ்ட்!"
அந்தப்பெண் கதிரைப் பார்த்து சிரித்தாள். கன்னத்தில் குழி விழுந்தது. பார்த்தால் நர்சிங்க் டிப்ளமா முடிப்பதற்கு முன்னாலேயே முடிந்து போயிருந்தவள் போலத் தெரிந்தாள்.
"இவளைத் தெரியுதா? கோ....சீரியல்லே ரெண்டு மூணு எப்பிசோடிலே வந்திருக்கா..லைனுக்கு வந்து ரெண்டு மாசம் தானாச்சு."
கதிருக்கு அவளைப் பார்த்தால் ஒரு பெரிய 'மெகா சீரியலையே' முடித்து விட்டவள் போலிருந்தது.
"இது தான் லேட்டஸ்ட்! வயசு எவ்வளவுங்கிறீங்க? வெறும் பதினஞ்சு தான். ஐஸ் ·ப்ரூட் நல்லா சாப்பிடுவா!"
கதிருக்கு அந்தப் பெண் உண்மையிலேயே ஓரளவு பிடித்திருந்தது. இன்னும் முகத்தில் அந்த 'களை' தென்படவில்லை. உடம்புக்குக் கொஞ்சம் கூட சம்பந்தமேயில்லாமல் இரண்டு மார்புகளும் அனாவசியமாக வீங்கியிருந்தன.
"இன்னிக்கு நீங்க உங்க விருப்பப்படி அவ கூடவே இருந்திட்டுப் போங்க,"என்று தாராளமாக சொன்ன திருவேங்கடம்,"நெக்ஸ்ட் டைம் சென்னை வந்தா, ஒரு ·போன் போடுங்க..மூணையுமே ஓட்டிட்டு வந்திடறேன்." என்று ஏதோ கதிருக்காக சர்வபரித் தியாகம் செய்யவும் துணிந்தவன் போலப் பேசினான். கதிர் பதில் சொல்வதற்கு முன்பே, அந்தப் பாட்டி வந்து கதவைத் தட்டி விட்டு,"வன்னு! வன்னு!!" என்றாள்.
"எல்லாரும் போங்க," என்று அந்த மூன்று பெண்களையும் விரட்டிய திருவேங்கடம்,"தம்பி..உங்க ஆளு வந்திட்டா." என்று சிரித்தான்.
சட்டையின் உள்பாக்கெட்டுக்குள் கை விட்டு, இன்னொரு நூறு ரூபாய்க்கட்டை எடுத்து திருவேங்கடத்திடம் நீட்டினான் கதிர்.
"இன்னும் ரெண்டு மணி நேரத்துக்கு என்னை யாரும் தொந்தரவு செய்யக்கூடாது," என்று கண்டிப்பாக சொன்னான்.










"நீங்க கவலையே படாதீங்க தம்பி...," என்று திருவேங்கடம் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே, அந்த அறைக்குள் மல்லிகைப்பவுடரின் வாசனையை நிரப்பியபடி, கீதா உள்ளே நுழைந்தாள். திருவேங்கடம் வெளியேறியதும், கதவு வெளியிலிருந்து சாத்தப்பட்டது. உள்பக்கத்திலிருந்து கீதாவே தாளிட்டபோது, சினிமாவிலே மட்டுமே பார்த்துப் பார்த்து பிரமித்துப் போக வைத்திருந்த அவளது பெரிய பிருஷ்டங்களைக் கண்டு கதிருக்கு, இது கனவோ என்று ஒரு எண்ணம் ஏற்பட்டது. வெயிலுக்கு அணியும்
கண்ணாடியைக் கழட்டி, படுக்கைக்கருகிலேயிருந்த டீப்பாயின் மீது வைத்த கீதா, அவனைப் பார்த்து ஒரு சிறிய புன்னகையை உதிர்த்ததும், கதிருக்கு அவன் ஏற்கனவே போட்டிருந்த எல்லாத் திட்டங்களும் தவிடுபொடியாகி விட்டது புரிந்தது.
அந்த பிரமிப்பிலிருந்து மீளவே அவனுக்கு சில நிமிடங்கள் பிடித்தன. பொள்ளாச்சியில் அடிக்கடி நடைபெறும் படப்பிடிப்புகளின் போது அவன் ஒரு சில நடிகர், நடிகைகளை ஓரளவு பக்கத்திலிருந்து பார்த்திருந்தாலும், இப்படி ஒரு சினிமா நடிகையை, மூச்சு படும் தூரத்தில், அதுவும் ஒரு தனியறையில்,அதுவும் வெளியேயும் உள்ளேயும் சாத்தப்பட்டிருந்த ஒரு படுக்கைஅறையில் சந்தித்த பிரமிப்பில் அவன் சிலை போலவே சற்று நேரம்
அமர்ந்திருந்தான்.
"சரியா ரெண்டு மணி நேரம்!" என்றபடி அவள் கூந்தலை அவிழ்க்கத் தொடங்கினாள். "ரெண்டு லட்சம் ரெடியாயிருக்கா?"
கதிர் பதிலேதும் பேசாமல் சட்டையின் உள்பாக்கெட்டிலிருந்த இரண்டு ஆயிரம் ரூபாய் கட்டுகளை எடுத்து நீட்டினான்.
அதைத் திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்த கீதா,"ஓஹோ! நீங்க பொள்ளாச்சியா?" என்றாள்.
"இல்லை. உடுமலைப்பேட்டை," என்றான் கதிர்.
"பின்னே நோட்டுக்கட்டிலே பேங்க் ஆ·ப் இந்தியா பொள்ளாச்சின்னு போட்டிருக்கு," என்று கேட்டாள்.
"நீங்க குஜராத்தியா?" என்று சற்றே குறும்பை வரவழைத்தபடி கேட்டான் கதிர்.
"ஹலோ, நான் ஸ்ரீரங்கம்," என்றாள் கீதா.
"அப்புறம் ஏன் சூரத் புடவை கட்டியிருக்கீங்க?" என்று சிரித்தபடி கேட்டான் கதிர்.
"அட, நல்லா பேசறீங்களே," என்றபடி அவனருகில் அமர்ந்தாள். இந்த சிரிப்பையும், சிரிக்கும்போது
ஜொலிக்கும் கண்களையும் பார்த்துத் தானே, வடிகட்டின கஞ்சனான ஒரு அப்பன்காரக் கவுண்டனை உருட்டி
மிரட்டிப் பணம் பறித்து உடுமலைப்பேட்டையிலிருந்து சென்னைக்கு வந்து சேர்ந்திருக்கிறேன் என்று கதிர்
எண்ணிக்கொண்டான்.
"ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் உங்க மேலே கையே வைக்காம உங்களையே பார்த்திட்டிருக்கணும் போலத் தோணுது,"
என்றான் கதிர். "உங்களைப் பார்த்ததும் என்னென்னமோ செய்யணுமுன்னு நான் திட்டம் போட்டிருந்தேன்.
ஆனா, நீங்க உள்ளே வந்ததும், உங்களைப் பார்த்ததும் எனக்கு எல்லாமே மறந்து போயிருச்சு!"
"உங்களுக்கு என்ன வயசு இப்ப?" என்று குறுகுறுத்த பார்வையுடன் அவனையே ஊடுருவியபடி கேட்டாள்.
"பதினெட்டு," என்றன் கதிர்.
"இதான் ·பர்ஸ்ட் டைமா?" என்றாள் கீதா.
"நீங்க வேறே, உடுமலைப்பேட்டை, பொள்ளாச்சி, அவினாசின்னு நான் போகாத ஊரில்லீங்க," என்று சற்று
பெருமிதத்தோடு சொன்னான் கதிர்.






"பொதுவா, முதல் தடவை வர்றவங்க தான் இந்த மாதிரியெல்லாம் 'ரொமேன்டிக்'கா பேசுவாங்க," என்று
சிரித்தாள் கீதா.
"அதுக்குக் காரணம் இப்ப என் முன்னாலே நீங்க இருக்கீங்க," என்று சிரித்தான் கதிர்.
"பாத் ரூம் போய்ட்டு வந்திட்டீங்களா?" என்று கேட்டாள் கீதா.
"இனிமேல் தான்," என்று தன்னைத் தானே கடிந்து கொண்டபடி சொன்னான் கதிர்.
"முதல்லே அந்த வேலையை முடிச்சிட்டு வந்திருங்க," என்றாள் அவள். கதிர் பாத்ரூம்முக்குப் போய்
சிறுநீரகத்தைக் காலி செய்து விட்டு, கைகளையும் முகத்தையும் நன்றாக சோப்புப் போட்டு அலம்பிவிட்டு,
வந்தபோது, கீதா கட்டிலின் மீது, தலையணையில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தாள்.
அதுவரைக்கும் இருந்த பிரமிப்பு ஓரளவுக்கு மறைந்திருந்ததால், அப்படியே அவளருகே அமர்ந்த கதிர்
அவளது முகத்தைத் தனது இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து ஏந்திக்கொண்டான்.
"நீங்க ரொம்பவே அழகு," என்றபடி அவளது நெற்றியின் மீது முத்தமிட்டான்.கீதாவின் கைகள் அவனது
தோள்களைப் பற்றி அவனைத் தன் மீது இழுத்தபடி அணைத்துக்கொண்டது.
"என் வாழ்க்கையிலே எனக்கிருந்த ஒரு பெரிய லட்சியம் இன்னிக்கு நிறைவேறப்போகுது," என்று அவளது
காதுகளில் கிசுகிசுத்தான் கதிர்.
"இதுவா உங்க லட்சியம்?" என்று சிரித்தாள் கீதா. அவளது உடல் குலுங்குவதை அவன் தனது உடலின் மீது
உணர்ந்தான்.
"கண்டிப்பா!" என்றபடி அவளது தோள்களைப் பற்றினான்."ஒரு வேளை என் கிட்டே இன்னும் இரண்டு லட்ச
ரூபாய் இருந்து, நீங்க நாலு லட்சம் கேட்டிருந்தாக்கூட நான் வந்திருப்பேன்." என்றான் கதிர்.
"அப்படி என்ன இருக்கு எங்கிட்டே?" என்று கொஞ்சலாகக் கேட்டாள் கீதா.
"என்ன இல்லை?" என்றபடி அவளது இடது தோளின் மீது கைவைத்து அவளது முந்தானையைப் பிடித்து
இழுக்க முயன்றான் கதிர்.
"ஒரு நிமிஷம்," என்றபடி கீதா தனது தோள்பட்டைப்பகுதியில், புடவையையும் ரவிக்கையையும் சேர்த்துப்
போட்டிருந்த ஊக்கைக் "உம்! இப்பா எடுங்க," என்று முந்தானைத் தலைப்பை எடுத்தபடி அவனது
முகத்துக்கு நேராக நீட்டினாள்.
அவளது முந்தானையை முழுவதும் இழுத்து விடாமல், அவளது ரவிக்கை முழுமையாகத் தெரியும் அளவுக்கு
மட்டுமே விலக்கிய கதிர், விம்மிப் புடைத்துக்கொண்டிருந்த அவளது இரண்டு முலைகளையும்
ரவிக்கைத்துணியைக் கண்களால் ஊடுறுவிப் பார்த்தான்.
"இது ரெண்டுக்கும் ரெண்டு லட்சம்," என்றான் கதிர்.
"மீதி ரெண்டு?" என்று கேட்டாள் கீதா.
"பின்னாலே இருக்கு," என்று கண் சிமிட்டினான் கதிர்.
"அப்போ அதுக்கு மேலே ஒண்ணும் பண்ண மாட்டிங்களா?" கீதா சிரித்தாள்.
"அதுக்கு மேலேயும் பண்ணுவேன். அதுக்குக் கீழேயும் பண்ணுவேன்," என்றபடி அவளது இரண்டு மார்பகங்களின் நடுவினிலே தனது முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டான் கதிர். அவளது கைகள் அவனது தலையைப் பிடித்து அழுத்திக்கொண்டன.


-- தொடரும்